اولین و آخرین ادبِ عزاداری !

با نزدیک شدن ایام محرم الحرام وقتی در کوچه ها و خیابان ها عبور می کنیم به ظواهر و پدیده هایی برمی‌خوریم که توجه انسان را بر می انگیزد و نوعی شور و شعف در انسان ایجاد می نماید و انسان را به تفکر وادار می نماید و آن پدیده چیزی نیست جز آمادگی مردم پیر و جوان، زن و مرد، کودک و نوجوان برای برپایی عزای امام حسین سالار شهیدان علیه السلام و این امر به گونه ای محسوس است که بر هیچ کس مخفی نیست و هر چه زمان بر آن می گذرد نه تنها از عظمتش کاسته نمی شود بلکه روز به روز برجسته تر می شود و هر چه دشمنان تشیع و اسلام در سالهای اخیر در ماهواره و اینترنت و غیره به مرام و مسلک تشیع در زمینه عزاداری حمله می کنند مثل وزش بادی می ماند که شعله آتش غم سید الشهداء علیه السلام را شعله‌ورتر و پرفروغ تر می‌نمایند: «یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متم نوره و لو کره الکافرون.» (1)